KLIEREN VAN DIEREN

Het is vandaag een regenachtige dag. Een mooie gelegenheid eens iets te schrijven over mieren, waar we hier op camping El Molino nogal eens last van hebben.

Met wat freubelwerk op deze vochtige dag heb ik met wat kastanjes en lucifershoutjes een klier van een mier in elkaar geflanst.

Mieren behoren tot de succesvolste diergroepen, zeggen ze. Nou daar denken kampeerders héél anders over. 

Vele soorten bouwen hun nest in de bodem of in holle bomen, andere soorten spinnen bladeren aan elkaar om een nest te maken, en weer andere leven in spleten tussen rotsen. 
Er zijn ongeveer 12.000 soorten. De meeste soorten zijn zwart of bruin, maar ook gele, rode, groene, zilvergrijze en goudkleurige soorten komen voor. Mieren hebben, net als de meeste andere insecten, voelsprieten op hun kop, die hun voornaamste zintuig vormen, en waarmee ze kunnen ruiken en voelen. De meeste hebben tevens ogen, maar in het donkere nest zijn deze niet erg nuttig. Ze verzamelen niet alleen voedsel, maar kweken het ook zelf.

Een mier kan wel 50 keer zijn eigen gewicht tillen. Toch zijn de spieren van mieren niet sterker dan die van de mens. Het verschil zit 'm in de schaal. Als een dier groter wordt, dan neemt zijn gewicht veel sneller toe dan zijn kracht. Een groot beest is domweg te zwaar, en heeft de meeste spierkracht nodig om zichzelf overeind te houden. Er blijft daarom maar weinig meer over om nog lasten te dragen. 

Laat mij dat nu zijn overkomen! Maar ja, ik ben ook veel te kort voor mijn gewicht. Het tillen van de helft van mijn gewicht kost al de grootste moeite, ondanks mijn beestachtigheid.

Uw Razende Reporter